Grace

‘Fantastisch verhaal, ik ben wel onder de indruk. (…) Het is een soort afrekening van allemaal beelden en herinneringen die we hebben. Eigenlijk gaat het ook echt over beeldvorming. (…) Ik denk dat deze voorstelling de geschiedenis een tikkeltje verandert, een bijdrage levert, je anders laat kijken.' Staatssecretaris Gunay Uslu over GRACE - Opium op Oerol

'Oerol heeft nu z’n eigen seriemoordenaar, die even charismatisch als gestoord is: Grace, gespeeld door Charlie Chan Dagelet. Zij is ontsnapt aan de gruwelen van een plantage waar ze gedwongen werkte, maar haar geliefde (een intrigerende rol van Michiel Blankwaardt) achterbleef. Grace gaat over lijken om hem terug te vinden. (...) ‘Tussen de dennen creëert regisseur en schrijver Ada Ozdogan, in samenwerking met co-auteur Momo Samwel, een bizarre westernwereld. (...) De makers lieten zich inspireren door de film Django unchained van Quentin Tarantino, en dat zie je. De dialogen zijn snel en komisch, nepbloed spat in het rond.' NRC ★★★★

'Het Tarantinoësque wraakepos GRACE is luidruchtig, gewelddadig en hoogst origineel. (…) De theatertaal die Ozdogan gebruikt is hoogst origineel. Het decor is het nachtelijke bos van Terschelling, zoemend van de muggen en de spanning. De geweldschoreografieën zijn knap uitgevoerd en er zijn genoeg verrassende wendingen om als publiek geboeid te blijven.' de Volkskrant ★★★★

‘GRACE is een volvette spaghettiwestern-satire in de Terschellingse bossen, met een saus van Tarantino en een vleugje Moulin Rouge. Ada Ozdogan en Momo Samwel willen het met hun tekst hebben over het afschudden van achterhaalde perspectieven, nieuwe helden op de sokkels van onze canon hijsen en bovenal een verhaal over liefde vertellen. Grace is een liefdesverhaal ‘for the sake of the narrative’, waar bovendien het spel- en schrijfplezier als dikke bloedspetters uit een vers geschoten schouderwond van afspatten.' Theaterkrant

'Tussen alle actie door komen er allerlei onderwerpen aan bod: eenzaamheid, iemands eigendom zijn en proberen los te breken uit geijkte patronen. De voorstelling heeft mooie lange looplijnen de heuvel op, het naaldbos in, uitgelicht door het fraaie lichtontwerp van Ingeborg Slaats.' TROUW

'De hele cast speelt goed en straalt spelplezier uit. Ada Ozdogan schreef niet alleen de originele en onderhoudende teksten, samen met Momo Samwel, maar tekende ook voor de regie en deed dat uitstekend. Verschillende thema’s worden verweven en er is veel lucht en humor.' Scenes