This is not going to end well

Een beeldende voorstelling over het verlangen om (even) niet meer te zijn.

Recensie uit de Volkskrant

 Zes ‘nieuwe makers’ spelen een voorstelling op locatie. Een daarvan is danser Jantien Fick met This is not going to end well, een voorstelling geïnspireerd door vallende kunstenaar Bas Jan Ader (die in 1975 op zee vermist raakte). Op het uiteinde van een pier, met prachtig zicht op de skyline van Amsterdam, zien we Fick balanceren op de rand van de afgrond. Ze trotseert de zwaartekracht en filosofeert over het verlangen om er niet meer te zijn. ★★★☆☆

Lees hier de hele recensie.

Een beeldende voorstelling over het verlangen om (even) niet meer te zijn.
Jantien Fick maakt voorstellingen op het snijvlak van dans, beeldende kunst, theater en comedy. In de behoefte om (even) niet meer te zijn, laat ze zich voor This is not going to end well  inspireren door kunstenaar Bas Jan Ader. Hij deed onderzoek naar de zwaartekracht, naar vallen en verdwijnen. Ader fietste zichzelf de gracht in, liet een tak los en stortte van een dak. In 1975 verdween hij op de Atlantische oceaan. Hij was daar waar angst en bevrijding samenkomen. Jantien Fick onderzoekt die aantrekkingskracht naar eindigheid. Een beeldende voorstelling over het soms ondraaglijke gevoel dat de dingen er nog zijn en over een dwangmatig verlangen om dingen alvast kapot te maken. 

Het zwaard van Damocles is al te voelen. Laat het dan liever direct maar vallen. Geef mij die Apocalyps maar. Ik zie liever iets voorgoed kapot dan tijdelijk heel.

Biografie
Jantien Fick (1992) is danser, performer, theatermaker en docent. Sinds haar studies aan de dansacademie en theaterschool werkt ze in het theater, het uitgaanscircuit en als docent in Nederland en Duitsland. In haar werk onderzoekt ze de potentie en het archief van het en haar eigen lichaam waarbij ze probeert een fysieke ervaring op te roepen bij het publiek. Haar voorstellingen bevinden zich op het snijvlak van dans, beeldende kunst, theater en comedy. Eerder maakte Jantien bij Likeminds de voorstelling Meisjes en Messen in coproductie met Theater Walhalla. Tijdens Likeminds bedankt maakte ze Iedere vijf minuten moest ik huilen omdat ik dacht dat ik een hond had vermoord (2021) en Small bang (2022, samen met Finn Borath)

Social & website
Instagram: @jantienjosje