Over het IJ LAB: Gerben Vaillant
The Ocean, but black - een onderzoek naar het eeuwige in het veranderlijke
Gerben Vaillant (1994) is een interdisciplinair performancemaker. Tijdens zijn studie aan de mime opleiding (AHK) ontwikkelde hij een fascinatie voor het maken van voorstellingen waarin de afstand tussen mens en realiteit centraal staat - daar waar het de mens niet lukt (onderdeel van) een geheel te zijn.
Even gevoelig als radicaal werkt hij met verschillende vormen: tekst, dans, beeld, filosofie, trash, het kan altijd nog alles worden, maar is vaak atmosferisch en soms verwarrend van aard. Uiteindelijk hoopt hij bij te dragen aan een weergave van de werkelijkheid op een manier dat ze beter bij ons past.
Gerbens onderzoek tijdens Over het IJ LAB is tweeledig:
- Hij werkt aan een serie voorstellingen die gaan over het weergeven en het voelbaar maken van de veranderlijkheid van realiteit. Zijn interesse ligt in het vinden van materiaal dat past bij hoe de wereld daadwerkelijk werkt; een soort ultieme metafoor voor de werkelijkheid. Het constante loslaten van de ideeën, het verglijden van beelden en het meebewegen met die constante verandering is daar een belangrijk onderdeel van.
- Het tweede deel van het onderzoek focust op een intiemere samenwerking met Timon Persoon, een Amsterdamse componist en muzikant die intra-actief en interdisciplinair werkt.
Over het IJ LAB presentatie: The Ocean, but black
In contrast met een constant uiteenvallende realiteit, doet folklore vermoeden dat iets al heel lang bestaat, of er zelfs altijd al geweest is. Het doet vermoeden dat er wortels zijn naar een verleden die wel degelijk iets in stand houden dat blijft voort bestaan: een kern, of een bron van een cultuur die aanwezig blijft. De voelbare oorspronkelijkheid en traditie staan in contrast met het constante veranderende, wat zich vertaald naar een fluxus van identiteiten die zich nooit lijken te vestigen. Het roept de vraag op wat de folklore is van een almaar vervallende wereld; de folkore van een wereld die nooit volledig tot stand komt. Kunnen we een oorspronkelijkheid voelbaar maken als de wortels liggen in een constant verval?