Zuurstofschuld
Hoe harder we fietsen, hoe dichter we bij de zweterige werkelijkheid komen dat het lichaam niet altijd doet wat we willen. Durven we onze hartslag als hetgeen wat ons aan deze aarde bindt te zien?
In de sportschool verzamelen bezoekers zich in groepen van zesentwintig voor een filosofische spinklas als geen andere. Schrijver en theatermaker Bart van de Woestijne creëert in zijn werk ruimtes om te denken én ervaren, waarin hij samen met het publiek kan worstelen met de grote vragen des levens. Dat doet hij hier bij uitstek.
Iedere deelnemer krijgt een hartslagmonitor die is verbonden aan een speaker, zodat ieders hartslag luid en duidelijk hoorbaar is. En dan gaat men op de pedalen, onder leiding van de schijnbaar onvermoeibare fitnessinstructeur Luit Bakker. Als de hartslagen onafwendbaar omhoog gaan, en de grenzen van ieders lichaam in zicht komen, zet dat onvermijdelijk ook tot denken. Over beweging en stilstand, over kracht en kwetsbaarheid, over eindigheid en het eindeloze. Kunnen we accepteren dat ons lichaam oncontroleerbaar is? Dat het misschien helemaal niet van ons is?
Zorg ervoor dat je je sportkleding al aan hebt en neem water mee. Wij zorgen voor schoenen en een handdoek.
Praktisch
De les is zo ingericht dat iedereen op zijn eigen tempo en niveau mee kan doen; ervaring met spinning of een andere sport is niet nodig. Er zijn kleedkamers aanwezig op de sportschool; neem wel sportschoenen en kleding mee.
IDFADocLab en Over het IJ presenteren samen de eerste try-outs van dit werk.
Credits
Regie & concept: Bart van de Woestijne, productie: Nikita Oldert, Joanne van de Woestijne, spel: Luit Bakker, met dank aan: Nikki Sluiter, Afke van Ast, artistieke begeleiding: Alexandra Broeder, technisch ontwerp: Casper Wortmann, co-productie: Over het IJ & Festival Cement